De koeien gingen niet mee, dus ik ging naar Limburg
“Ik ben geboren in de Hoeksche Waard, een echt Zuid-Hollands eiland,” vertelt
Heleen. “Na mijn studie aan de HAS werkte ik in Utrecht bij de landbouwvoorlichting,
maar toen ik met Coen ging trouwen, verhuisde ik naar Limburg. De koeien konden
nou eenmaal niet mee, dus ik ging.”
Samen namen ze het melkveebedrijf van zijn ouders over. Omdat het een klein
bedrijf was, moesten ze creatief zijn. “We begonnen met het maken van
zuivelproducten en verkochten via een boerderijwinkel. Later gingen we ijs maken.
Inmiddels leveren we aan de ijssalon van onze dochter, én hebben we zelf een
ijssalon.”
Wat die wethouders doen? Dat kan ik ook – misschien wel beter
De politiek kwam onverwacht op haar pad. “In 2007 was er een gemeentelijke
herindeling. Toen vroegen mensen van de lokale partij Samen Verder: is dat niks
voor jou?” Ze zei ja, kwam op de kieslijst en werd meteen raadslid. “De politiek is
echt een andere wereld dan het boerenbedrijf. Veel praten, veel theater, soms ook
veel gedoe. Maar ik vond het interessant. En ik dacht: ik wil weten hoe het aan de
andere kant van de tafel werkt.”
Ze ontdekte al snel dat ze niet van het politieke spelletje hield. “Ik hou niet van
draaien, indekken, of spelletjes achter de schermen. Ik ben van: zeg wat je doet en
doe wat je zegt.” En toch wist ze zich erin te bewegen, op haar manier. “Want het
spel wórdt gespeeld. Dus je moet weten hoe het werkt — zónder jezelf te verliezen.”
Na jaren in de raad dacht ze: wat die wethouders doen, dat kan ik ook. Misschien wel
beter. Drie jaar geleden werd ze wethouder. “Een prachtige functie. Je kunt echt
dingen in gang zetten, mensen bij elkaar brengen, en resultaat zien. Daar hou ik van:
doorpakken. Geen rapporten van tien kantjes, maar één A4’tje met een plan — en
dan gaan.”
Ik dacht altijd: ik zie wel. Dan ga ik wel weer ijs maken
Tot het moment van afscheid dacht Heleen nauwelijks na over wat erna zou komen.
“Ik zei altijd gekscherend: als ze me eruit zetten, ga ik gewoon weer ijs maken. Ik had
m’n oude werk nog. Dus ik dacht: ik heb niks te verliezen.”
Maar toen het moment daar was, kwam de realiteit harder binnen dan verwacht. “Je
krijgt formulieren, deadlines, verplichtingen. Ik kreeg zelfs een bericht van ProAmbt: u
heeft nog zoveel dagen om met de re-integratie te beginnen. En ik dacht: doe eens
even normaal. Laat me eerst gewoon even ademhalen. Je wordt ineens weer een
vinkje in een systeem, terwijl je net afscheid hebt genomen van iets wat jarenlang je
leven was.”
Begeleiding is geen luxe. Het is noodzaak
Via een collega kreeg ze tips voor begeleiding. “Ik bekeek veel bureaus, maar de
meesten waren groot. Daar ben je gewoon een nummer. En dat past niet bij mij.”
Toen las ze over Public Lead en sprak ze met Hannie. “Wat zij schreef en zei, raakte
me meteen. In ons eerste gesprek klikte het gelijk. Zij voelde aan hoe ik in elkaar zit,
en ik begreep hoe zij werkt.”
Die klik is voor Heleen allesbepalend. “Werk alleen samen met iemand bij wie je je
echt gezien voelt. Als die klik er niet is, ga ik het niet doen. Punt. Ik moet iemand
kunnen vertrouwen. En het gevoel hebben: jij ziet mij als mens — niet als dossier,
niet als oud-wethouder. Gewoon als mens.”
Dat geldt wat haar betreft ook voor anderen. “Zoek begeleiding waar je als mens
welkom bent. Niet als functie, maar als persoon. Die klik voel je snel. En daar moet je
naar luisteren.”
Je mag weer even gewoon mens zijn
Wat Heleen waardeert aan de begeleiding, is dat het niet alleen om werk draait.
“Natuurlijk is het doel uiteindelijk een nieuwe richting. Maar wat ik fijn vind, is dat er
eerst wordt gekeken: wie ben jij? Wat is er blijven liggen? Waar droom je nog van?”
In haar eerste gesprek met coach Jan kreeg ze de opdracht drie dingen op te
schrijven die haar al lang trokken. “Ik schreef op: ontwikkelingswerk, iets met eten en
drinken — ik kook graag — en coaching van vrouwen in de politiek. En die drie staan
nog steeds.”
“Wethouder zijn is prachtig — maar vaak eenzaam”
“Ik zou graag iets betekenen voor andere vrouwen in de politiek. Zeker voor nieuwe
wethouders.” En ze weet precies waarom: “Het wethouderschap lijkt heel sociaal,
maar is in wezen vaak eenzaam. Je zit in een college, maar iedereen heeft zijn eigen
portefeuilles. Je kunt niet zomaar even je hart luchten over wat je meemaakt.”
Tijdens haar ambtsperiode liet Heleen zich al begeleiden. “Ik had Trudy als coach.
Dat was zó waardevol. Ze gaf ruimte voor domme vragen, twijfels, frustraties. Alles
mocht op tafel. En dat is belangrijk, maar ook iemand die je persoonlijke successen
met je viert.”
We gooien mensen te vaak in het diepe
Ze ziet het ook breder. “In veel gemeenten is er nauwelijks aandacht voor de
voorbereiding op het wethouderschap. Je wordt zomaar benoemd, en dan moet je
het maar weten. De vakinhoud? Dat kun je lezen. Maar: hoe gedraag je je? Hoe ga
je om met druk? Wat doe je aan? Hoe kijken mensen naar je? Dáár krijg je geen
boekje over.”
En dat geldt niet alleen voor lokale partijen. “Ook bij landelijke partijen zie je dat er te
weinig ruimte is voor het menselijke stuk. Er is zoveel winst te behalen als we
mensen daarin beter begeleiden — vóór, tijdens én na het ambt.”
Iedereen heeft talent. Je moet het alleen durven laten zien
“Ik heb dat eigenlijk altijd gedaan,” vertelt Heleen. “Ook in onze ijssalon. Dan werkte
ik met jonge meiden en vroeg ik: hoe gaat het met je? Sta je stevig? Verdien je je
eigen geld? Kom je voor jezelf op? Ik vind dat zó belangrijk.”
Heleen is een verbinder, iemand die mensen in hun kracht zet. “Iedereen heeft talent.
Sommigen durven het niet te laten zien. Anderen hebben vooral een grote mond.
Maar ik geloof dat bijna iedereen iets waardevols meebrengt. Je moet het alleen
willen en mogen ontdekken.”
Je hoeft voor niemand op de knieën
Wat ze anderen wil meegeven die stoppen met hun politieke functie? “Zoek
begeleiding waar je als mens welkom bent. Niet als ex-wethouder of oud-
burgemeester, maar gewoon als mens. Met je bagage, met je twijfels, met je vragen.
Zoek iemand bij wie je je veilig voelt. En die klik, die voel je meteen. Ga dáár dan
voor.”
En misschien wel het belangrijkste: “Blijf vooral jezelf. Dwaal niet af. Volg je hart. En
weet: je hoeft voor niemand op de knieën. Voor niemand.”
Herken jij je in Heleen’s verhaal? Sta jij op een kruispunt na je politieke functie? Bij Public Lead bieden we begeleiding bij de APPA-regeling, pre-APPA voorbereiding en loopbaantrajecten voor oud-politici. Neem contact met ons op.
Recente reacties